Asosiy kontent
Biologiya
Course: Biologiya > Unit 3
Lesson 4: Kislotalar, asoslar va pH- Suvning ionlanishi (ionlarga ajralishi)
- Arreniusning kislota va asoslar haqidagi taʼrifi
- Brensted-Lourining kislota va asoslar haqidagi taʼrifi
- pH taʼrifi
- Bufer eritmalar bilan tanishish
- Kislotalar, asoslar, pH va buferlar
- Kislotalar, asoslar va pH
© 2023 Khan AcademyFoydalanish shartlariMaxfiylik siyosatiCookie Notice
Kislotalar, asoslar, pH va buferlar
Kislotalilik va asoslilik, proton konsentratsiyasi, pH koʻrsatkichi va buferlar.
Kirish
Siz kimyoviy laboratoriyaga umuman kirmagan boʻlsangiz ham, kislota va asoslar haqida eshitgan boʻlsangiz kerak. Misol uchun, apelsin sharbati yoki kola ichganmisiz? Agar shunday boʻlsa, siz baʼzi bir kislotali eritmalarni ham bilsangiz kerak. Pishiriq pishirishda isteʼmol sodasi yoki tuxum oqidan foydalangan boʻlsangiz, unda siz baʼzi bir asoslar bilan ham tanishsiz.
Siz kislotalilik xossasi mavjud mahsulotlarning nordon taʼmga moyilligini, asoslilik xossasi mavjud sovun yoki oqartiruvchi vositalarning esa sirpanchiqlik xususiyatiga ega ekanini ham bilsangiz kerak. Xoʻsh, kislotalilik yoki asoslilik xossalari oʻzi nimani anglatadi? Bu savolga javobni quyidagi qisqa maʼlumotlar orqali topamiz:
- Kislotali eritmalarda vodorod ionlarining (H
) konsentratsiyasi distillangan suvnikidan koʻproq. - Asosli eritmalarda esa vodorod ionlari (H
) konsentratsiyasi distillangan suvnikidan kamroq.
Ushbu taʼriflar qanday kelib chiqqanligini bilish uchun suvning kislota-asos xossalarini koʻzdan kechiramiz.
Suvning avtoionlanishi
Kam miqdordagi suv molekulalarining dissotsilanishi (ionlashuvi) natijasida distillangan suvda oʻz-oʻzidan vodorod ionlari hosil boʻladi. Bu jarayon suvning avtoionlashuvi deb ataladi.
Qavslar ichidagi harf “l” suvning suyuqlik (inglizcha “liquid”) holatida ekanini va “aq” ionlar suvli eritmada (“aqueous” – suvli) ekanini anglatadi.
Tenglamada koʻrsatilganidek, dissotsilanish natijasida teng miqdorda vodorod ionlari (H ) va gidroksid ionlari (OH ) hosil boʻladi. Gidroksid ionlari eritmada gidroksid ionlari sifatida erkin harakatlana oladi, vodorod ionlari esa toʻgʻridan toʻgʻri qoʻshni suv molekulalariga oʻtib gidroksoniy (H O ) ionlarni hosil qiladi. Aslida suvda erkin suzib yuruvchi H ionlari mavjud emas. Shunga qaramay, olimlar vodorod ionlari va konsentratsiyasini bildirish uchun H dan foydalanadi. Bu vodorod ionlari suvda erkin suzib yuradi degani emas.
Xoʻsh, idishdagi suv molekulalarining qancha qismi dissotsilanadi? Toza suvda dissotsilanish natijasida hosil boʻlgan vodorod ionlarining konsentratsiyasi 1 × 10 M (1 l suv uchun mol)ga teng.
Bu koʻpmi yoki kammi? Bir litr toza suvdagi vodorod ionlarining soni biz odatda katta deb oʻylaydigan miqyosda (kvadrillionlar) boʻlsa-da, 1 litr suvdagi dissotsilangan va dissotsilanmagan molekulalarning soni 33,460,000,000,000,000,000,000,000 atrofida. (Endi 1 stakan suv haqida oʻylab koʻrsa ham boʻladi!) Demak, toza suvdagi avtoionlashgan molekulalar soni har qanday miqdordagi suv molekulalari umumiy sonining juda kichik qismini tashkil qilarkan.
Kislotalar va asoslar
Eritmalar toza suvdagi vodorod ionlarining konsentratsiyasiga koʻra kislotali va asosli deb turlarga ajratiladi. Kislotali eritmalar suvga nisbatan H yuqori konsentratsiyaga ega (1 × 10 M dan yuqori), asosli (ishqoriy) eritmalar esa kamroq H konsentratsiyaga ega (1 × 10 M dan kamroq). Odatda eritmalarning vodorod ioni konsentratsiyasi pH bilan ifodalanadi. pH eritma vodorod ioni konsentratsiyasining manfiy logarifmi sifatida hisoblanadi:
H ning atrofidagi kvadrat qavslar biz shunchaki uning konsentratsiyasini ifodalayotganimizni bildiradi. Agar siz ushbu tenglamaga vodorod ioni konsentratsiyasini (1 × 10 M) qoʻysangiz, 7,0 qiymatini olasiz. Bu neytral pH yoki neytral eritma deb nomlanadi. Inson tanasidagi qon ham, hujayralar tarkibidagi sitozol (suvdan iborat “yopishqoq” suyuqlik) ham neytral pH koʻrsatkichiga yaqin qiymatga ega.
H konsentratsiyasi suvli eritma (erituvchisi suv boʻlgan eritma)ga kislota yoki asos qoʻshilganda neytraldan uzoqlashadi. Eritmada kislota vodorod ionlari (H ) konsentratsiyasini oshiradi. Buning asosiy sababi kislota dissotsilanganda oʻzidan H ionini ajratib chiqaradi va ushbu eritmadagi vodorod ionlari konsentratsiyasi miqdori ortadi. Bu esa eritma pH ini pasaytiradi. Shuni unutmangki, vodorod ioni konsentratsiyasi ortishi pH ning kamayishiga sabab boʻladi. Asoslar esa, aksincha, pH miqdorini oshiradi. Asos dissotsilanganda gidroksidni (OH ) ajratib chiqaradi. Bu esa OH miqdorining H dan koʻproq boʻlib qolishiga sabab boʻladi (Bu kislota va asoslarning biologiyada ishlatilishi boʻyicha soddalashtirilgan taʼrifi. Siz bu haqida toʻliq bilish uchun kimyo boʻlimiga tashrif buyuring.)
Kislota qancha kuchli boʻlsa, H ajralishi ham shunchalik oson boʻladi. Masalan, xlorid kislotasi (HCl) suvga tushganda vodorod va xlorid ionlariga toʻla ajralib chiqadi, shuning uchun u kuchli kislota hisoblanadi. Pomidor sharbati yoki sirka tarkibidagi kislotalar suvda toʻliq ajralmaydi va ular kuchsiz kislotalar hisoblanadi. Xuddi shunga oʻxshab, gidroksid (NaOH) kabi kuchli asoslar suvda toʻliq ajralib chiqib, H ni yuta oladigan gidroksid ionlarini (yoki boshqa asosiy ionlarni) ajratib chiqaradi.
pH shkalasi
pH shkalasi eritmalarni kislotaliligi yoki asosliligi (ishqoriyligi) boʻyicha tartiblash uchun ishlatiladi. pH qiymatiga asoslangani sababli bu shkala logarifmik boʻlib, 1 pH birligining oʻzgarishi H ioni konsentratsiyasining oʻn baravar oʻzgarishiga olib keladi. Koʻpincha pH shkalasi 0 dan 14 gacha oraliqda hisoblanadi va koʻpgina eritmalar shu oraliqda boʻladi. Barcha 7,0 dan past boʻlgan eritmalar kislotali, 7,0 dan yuqori boʻlgan eritmalar esa ishqoriy yoki asosli hisoblanadi.
Inson hujayralaridagi pH (6,8) va qon tarkibidagi pH (7,4) neytralga juda yaqin. pH ning kutilmaganda 7,0 dan koʻtarilib yoki pastlab ketishi hayot uchun xavfli hisoblanadi. Ammo oshqozondagi muhit juda kislotali boʻlib, pH 1 dan 2 gacha oʻzgaradi. Oshqozon bu muammoni qanday hal qiladi? Javob: bir martali hujayralar yordamida! Oshqozon hujayralari, ayniqsa, oshqozon kislotasi va unga tushgan ozuqa bilan bevosita aloqada boʻlgan hujayralar doimo oʻlib, yangilari hosil boʻlib turadi. Aniqlanishicha, inson oshqozonining shilliq qavati har 7-10 kunda butunlay yangilanib turadi.
Buferlar
Aksariyat organizmlar, shu jumladan, odamlar ham tirik qolish uchun pH miqdorini bir xil meʼyorda ushlab turishi kerak. Masalan, inson qoni oʻzining 7,4 pH koʻrsatkichini bir xil ushlab turishi, qonga kislotali yoki asosli moddalarning aralashishi yoki qondan chiqib ketishidan qatʼi nazar, bu miqdorga sezilarli taʼsir koʻrsatishining oldini olishi kerak.
Buferlar biologik tizimlarda pH oʻzgarishiga qarshilik qiluvchi eritmalar boʻlib, H ionlarining konsentratsiyasini bir maromda saqlab qolish uchun muhim omildir. Agar H ionlari koʻpayib ketsa, buferlar ularning baʼzilarini yutadi (biriktiradi) va pH miqdorini meʼyorlashtiradi, ionlar juda kam boʻlganda esa pH ni kamaytirish uchun buferlar oʻz H ionlarini beradi. Buferlar odatda kislota-asos juftligidan iborat boʻlib, kislota va asos protonning ( biriktiruvchi kislota-asos juftligi) mavjud yoki yoʻqligi bilan farq qiladi.
Masalan, inson qonidagi pH miqdorini meʼyorda ushlab turuvchi buferlar karbonat kislota H CO va uning biriktiruvchi asosi – bikarbonat ionini (HCO ) jalb etadi. Qon oqimiga karbonat angidrid (CO ) kirib, suv bilan qoʻshilganda karbonat kislota (H CO ) hosil boʻladi.
Agar juda koʻp H ionlari hosil boʻlsa, yuqoridagi tenglama oʻng tomonga suriladi va bikarbonat ionlari karbonat kislotasini hosil qilish uchun H ni yutadi. Shunga oʻxshab, agar H konsentratsiyalari juda pastlab ketsa, tenglama chap tomonga suriladi va karbonat kislota H ionlarini eritmaga bergan holda bikarbonatga aylanadi. Ushbu bufer tizimi boʻlmasa, organizmning pH muhiti oʻzgarib, organizm hayotiga salbiy taʼsir koʻrsatadi.
Muhokamaga qoʻshilmoqchimisiz?
Hozircha izohlar yoʻq.